കണ്ണീർ തുടയ്ക്കുക പ്രിയസഖീ നീ...
കരളുരുകുന്ന വേദനകൾ-
മറവിയുടെ കയങ്ങളിലെറിയുക.
ജീവിത പാതകൾ ബഹുദൂരം
മുന്നിലുണ്ടതിലേറെ സഞ്ചാരം ചെയ്ക വേണം!!
കവിളുകൾ, നീർച്ചാലായി മാറ്റിടൊല്ലേ...
കുടുംബവിളക്കിൻ തിരിയിതല്ലേ..?!
ഗദ്ഗദം തൂവി മൊഴിഞ്ഞിടല്ലേ...
കവിതകൾ പാടി തരേണ്ടതല്ലേ...!?
പിരിഞ്ഞതല്ലല്ലൊ നാം, രണ്ടു ദിക്കിലേക്കും-
ചരിഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന മരങ്ങൾ മാത്രം!
പ്രണയകാറ്റോർമ്മയിൽ വീശിടുമ്പോൾ-
ശിഖരത്താൽ കെട്ടിപ്പുണർന്നിടുവോർ..!
കൊടുംവെയിൽ വന്നാലും,
പ്രളയം പടർന്നാലും,
കടപുഴകാതെ നാം നിന്നു പോകും !!
നമ്മിൽ വസന്തം വിടർത്തും ചിനപ്പുകൾ-
ഹരിത പ്രണയത്തിൻ ലാസ്യഭാവം!!
ഒരു മഴ തോരാതെ പെയ്യുന്ന രാക്കാലം-
തളരാതെ നിന്നിൽ പടർന്നിറങ്ങും.
ഇന്നു നീ വാർത്തൊരാ കണ്ണീർ ലവണങ്ങൾ
എന്നധരത്താൽ കവർന്നെടുക്കും!!
അതുവരെ പ്രിയസഖീ കരയാതിരിക്കുക..,
കണ്ണീർ തുടയ്ക്കുക...,
കരളുരുകുന്ന വേദനകൾ മറവിയുടെ
കയങ്ങളിലേക്കെറിയുക...!
സുനിൽരാജ്സത്യ
വളരെ നന്നായിരിക്കുന്നു കവിത. അഭിനന്ദനങ്ങൾ🌷
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂവളരെ മനോഹരം വരികൾ
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ